kingdom parables (2) vine and branches مجموعه ای از مثال هایی است که عیسی مسیح در موقعیت های مختلف به شاگردانش و عموم مردم تعلیم داد
او سخنانش را با این جمله آغاز کرد: «من تاک حقیقی هستم و پدرم باغبان است.» (یوحنا ۱۵:۱) عیسی از تشبیهی استفاده کرد که قرن‌ها پیش از آن در مورد قوم اسرائیل گفته شده بود. در آن تشبیه اسرائیل تاک یَهُوَه خوانده می‌شد. (اِرْمیا ۲:۲۱؛ هوشَع ۱۰:۱، ۲) اما قوم اسرائیل دیگر مورد قبول یَهُوَه نبود و او به‌زودی آن قوم را رها می‌کرد. (مَتّی ۲۳:۳۷، ۳۸) پس منظور عیسی تاکی دیگر بود. در واقع، عیسی خود آن تاک بود که پدرش از سال ۲۹ میلادی، پرورش داده بود؛ یعنی زمانی که او را با روح‌القدس مسح کرد. اما عیسی نشان داد که این تشبیه تنها به او و پدرش محدود نمی‌شود و گفت:
«[پدرم] هر شاخه‌ای را که در من است، میوه نیاوَرَد، می‌بُرَد و هر شاخه‌ای را که میوه آوَرَد، پاک می‌کند تا میوهٔ بیشتر آوَرَد. . . . شاخه‌ای که در تاک نماند، به تنهایی نمی‌تواند میوه آوَرَد؛ به همین گونه اگر شما نیز در اتحاد با من نمانید، نمی‌توانید میوه آورید. من آن تاک هستم و شما شاخه‌های آن.»—یوحنا ۱۵:۲-۵.
عیسی به شاگردانش وعده داده بود که پس از رفتنش به آسمان، یاوری برای آنان خواهد فرستاد؛ یعنی روح‌القدس. پنجاه و یک روز پس از آن، وقتی رسولان و عده‌ای دیگر روح‌القدس را یافتند، شاخه‌های این تاک شدند. تمام «شاخه‌ها» باید با عیسی در اتحاد و همبستگی می‌ماندند. اما برای رسیدن به چه هدفی؟
عیسی چنین توضیح داد: «کسی میوهٔ بسیار می‌آوَرَد که در اتحاد با من بماند و من در اتحاد با او؛ زیرا شما جدا از من به هیچ وجه نمی‌توانید کاری انجام دهید.» «شاخه‌ها» یعنی پیروان وفادار عیسی، ثمر بسیار به بار می‌آوردند؛ به عبارت دیگر خصوصیات عیسی را سرمشق قرار می‌دادند، با پشتکار با دیگران در مورد پادشاهی خدا صحبت می‌کردند و شاگردان بیشتری از مردم دنیا می‌ساختند. حال اگر شاخه‌ای در اتحاد با عیسی نمی‌ماند و ثمر به بار نمی‌آورد، چطور؟ عیسی گفت: «اگر کسی در اتحاد با من نماند، . . . دور انداخته می‌شود.» اما همچنین گفت: «اگر شما در اتحاد با من بمانید و گفته‌های من در شما بماند، هر آنچه می‌خواهید درخواست کنید و آن برای شما انجام خواهد شد.»—یوحنا ۱۵:۵-۷.
عیسی سپس به موضوعی پرداخت که پیش از این نیز دو بار آن را گفته بود، این که پیروانش باید از احکام او اطاعت کنند. (یوحنا ۱۴:۱۵، ۲۱) عیسی برای شاگردانش توضیح داد که چگونه می‌توانند این امر را ثابت کنند. او به قدمی مهم در این راه اشاره کرد و گفت: «اگر احکام مرا به جا آوردید، در محبت من خواهید ماند، همان گونه که من احکام پدر را به جا آورده‌ام و در محبت او می‌مانم.» اما این حکم تنها شامل محبت به یَهُوَه خدا و پسرش نمی‌شد. عیسی گفت: «حکم من این است که به یکدیگر محبت کنید، همان گونه که من به شما محبت کرده‌ام. محبتی بزرگ‌تر از این نیست که کسی جان خود را برای دوستانش بدهد. شما دوستان من هستید اگر آنچه به شما حکم می‌کنم، به جا آورید.»—یوحنا ۱۵:۱۰-۱۴.
عیسی ساعاتی دیگر محبت خود را با فدا کردن جانش نشان می‌داد. او جانش را برای چه کسانی می‌داد؟ برای تمام کسانی که به او ایمان بورزند. پیروان او نیز باید از او سرمشق می‌گرفتند و چنین محبت ایثارگرانه‌ای به یکدیگر نشان می‌دادند. محبت باید مشخصهٔ پیروان عیسی می‌بود همان طور که او پیش از آن نیز گفته بود: «به این طریق است که همه خواهند دانست، شاگردان من هستید–اگر به یکدیگر محبت کنید.»—یوحنا ۱۳:۳۵.
برای رسولان افتخار بزرگی بود که عیسی آنان را «دوست» خود نامید. او در این مورد گفت: «من شما را دوست خوانده‌ام؛ زیرا شما را از هر آنچه از پدرم شنیده‌ام، آگاه ساخته‌ام.» به‌راستی چه رابطهٔ پرارزشی! این که آنان می‌توانستند از دوستان نزدیک عیسی باشند و از آنچه پدر به او گفته بود باخبر شوند! اما آنان برای حفظ این رابطه باید «پیوسته میوه» به بار می‌آوردند. اگر چنین می‌کردند، از برکت یَهُوَه برخوردار می‌شدند. آری، عیسی به آنان گفت: «هر آنچه از پدر به نام من بخواهید، آن را به شما خواهد داد.»—یوحنا ۱۵:۱۵، ۱۶.